Επιτέλους και στη χώρα μας ευαισθητοποιούνται οι πολίτες για ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Δείχνουν πλέον πρόθυμοι να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο, στο οποίο, περιβάλλον και ανάπτυξη θα συνυπάρχουν. Απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα της αναπτυξιακής προοπτικής των περιοχών, θα πρέπει πάντα να είναι η περιβαλλοντική προστασία.-
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008
Κλιματικές αλλαγές και λιθάνθρακες
Επιτέλους και στη χώρα μας ευαισθητοποιούνται οι πολίτες για ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Δείχνουν πλέον πρόθυμοι να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο, στο οποίο, περιβάλλον και ανάπτυξη θα συνυπάρχουν. Απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα της αναπτυξιακής προοπτικής των περιοχών, θα πρέπει πάντα να είναι η περιβαλλοντική προστασία.-
Σάββατο 29 Μαρτίου 2008
Χωρίς τουαλέτα 980 εκατομμύρια παιδιά
Αυτά, τα ολίγα, για τους πολλούς που ακόμα δεν αντιλαμβάνονται πόσο μικρός είναι ο κόσμος και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος για όλους μας.
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
Η λατρεία της φύσης
Ω, φύση, ολάκερη ζωή κι ολάκερη σοφία……
Κ. Παλαμάς
Η φυσιολατρία από έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου, κατάντησε έννοια χωρίς ειδικό περιεχόμενο για τη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία. Χρησιμοποιείται μόνο από τους «αναχρονιστικούς»ποιητές, αυτούς της μειοψηφίας που ανυπάκουοι στα μηνύματα των καιρών εξακολουθούν να μιλούν και να γράφουν με ρομαντική διάθεση και γλώσσα ακατανόητη. Αυτοί ακόμα προβάλλουν την αγάπη και τη λατρεία για τη φύση ως το κατεξοχήν συναισθηματικό στοιχείο της ιδιοσυστασίας του ανθρώπου. Και κάποιοι ακόμα ρομαντικοί γραφιάδες, που εξακολουθούν να προτρέπουν εμάς για επικοινωνία με το φυσικό περιβάλλον. Η αλήθεια που στη σημερινή εποχή της ταχύτητας παραμερίστηκε είναι πως μέσα στη φύση ο άνθρωπος τονώνεται ψυχοσωματικά, αντλεί παραδείγματα και προτρέπεται ν΄ακολουθήσει την πορεία των φυσικών νόμων, ώστε να εξασφαλίσει την ισορροπία του. Μέσα σ΄ένα παρθένο περιβάλλον (σ΄αυτό που δεν ασέλγησε ακόμα ο άνθρωπος) μπορείς ακόμα ν΄αφουγκραστείς και ν΄ακούσεις ήχους από τα πέρατα του σύμπαντος και ψιθύρους από τα έγκατα της γης. Μέσα στη φύση που ακόμα δε βιάσθηκε μπορείς να ψυχαγωγηθείς, να θαυμάσεις το μεγαλείο της, την αρμονία και την τάξη, να φιλοσοφήσεις και να ηρεμήσεις. Ο Κέπλερ είχε χαρακτηρίσει τη φύση ως το θρόνο της θείας μεγαλοπρέπειας! Κι είναι πραγματικά έτσι. Αφού κοντά στη φύση η ανθρώπινη ψυχή ανεβαίνει ψηλά και η σκέψη χάνεται στα βαθιά της έμπνευσης με αποτέλεσμα να δημιουργεί έργα που αντέχουν στη ροή του χρόνου. Σήμερα, όμως, τα αυτονόητα αμφισβητούνται.
Το γιατί το ξέρουμε όλοι, το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι μέχρι πότε θα επιτρέπουμε τα άγρια ένστικτά μας να ικανοποιούνται στο κορμί της φύσης. Κι ύστερα μιλάμε για πολιτισμό, για σεβασμό των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, εμείς που ξεχάσαμε τι πραγματικά σημαίνει να είσαι άνθρωπος, που ζούμε τρώγοντας από τις σάρκες του παρόντος, για να κοντύνουμε όσο μπορούμε το μέλλον της γενιάς που θάρθει…
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
Η άλλη άποψη περί καταστροφής του πλανήτη μας
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Οικολογία και πολιτισμός
Πρέπει να μεταμορφώσουμε τον άνθρωπο μέσα μας, να ξεριζώσουμε πολλά από τα πάθη μας, μεταξύ των οποίων, της απληστίας, της υλιστικής καλοπέρασης, της ασέβειας και της λαιμαργίας. Να του δώσουμε καινούργια κατεύθυνση. Δεν μπορεί να προτείνονται και να υλοποιούνται μέτρα που δεν δίνουν λύσεις. Φτιάχνουμε λ.χ. αυστηρότερους δήθεν νόμους για τους εμπρηστές, και κάθε χρόνο στη χώρα μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, η δασική επιφάνεια όλο και λιγοστεύει. Αν δεν αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση, το πρόβλημα θα φουντώνει συνεχώς, και για να την αποκτήσουμε, ώστε να το σβήσουμε ή να το περιορίσουμε έστω, πρέπει να μεταλλαχθεί το πρότυπο άνθρωπος.
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008
Κυριακή 16 Μαρτίου 2008
Ελπίδα και ζωή
πάντα με τον ήλιο παίζει
και τα πιο ναζιάρικα παιχνίδια
τα κάνουν στην ΑΝΑΤΟΛΗ,
στο χάραμα της καινούργιας μέρας,
στο γλυκοξημέρωμα,
όταν στο γαλάζιο
του ουρανού και της θάλασσας
απλώνεται το κόκκινο
της πρώτης ηλιαχτίδας.
Τώρα καταλαβαίνω την απεραντωσιά
του ροδοκόκκινου χρώματος
στον ορίζοντα ,
το ξημέρωμα, αλλά και στο δειλινό.
Το ματωμένο αστέρι
θέλει να κρύψει,
να μην φανεί η πληγή του,
την ώρα που το αλανιάρικο φεγγάρι
ξεπλένει στη θάλασσα
το δικό του αίμα
Αλλά και η φωτιά του έρωτα
κόκκινη είναι,
ειδικά του αγέννητου
που καίει ακόμα και μέσα
στην αλμύρα της γαλάζιας θάλασσας
Το κόκκινο και το μπλε.
Το αίμα, η φωτιά,
ο αγέννητος έρωτας,
ο ουρανός και η θάλασσα,
η ΕΛΠΙΔΑ, η ΖΩΗ.
Σάββατο 15 Μαρτίου 2008
Τα πεφταστέρια
απ΄τον ουρανό αστέρια
που πέφτουν στη γη
γίνονται όνειρα,
προσδοκίες, ελπίδες,
οράματα και προσμονές,
σκορπίζονται στην υφήλιο
και περιμένουν
ανθρώπινες ψυχές
που σκύβουν με ταπείνωση
για να μαζέψουν
ότι η κάθε μια χρειάζεται,
κι όταν όλα μαζευτούν και
δεν υπάρχουν άλλα αστέρια
στον ουρανό για να πέσουν,
σημαίνει πως οι ανθρώπινες ψυχές
στήσανε χορό στην πλάση ολάκερη
με την πραγματικότητα και την αλήθεια.......
Ακόμα και τότε, εγώ φοβάμαι πάλι στην απέξω θα είμαι
πάλι την ανηφόρα θα τραβάω για να συναντήσω το απροσδιόριστο
και μαζί του θα ζητώ σωσίβιο σωτηρίας,
όταν στον ωκεανό της αμφισβήτησης
ναυαγός θα χτυπιέμαι απ΄τα κύματα της αμφιβολίας...
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
αετοπέταγμα
στην άκρη του ορίζοντα,
και είδα ψηλά
το πέταγμα του μικρού δραπέτη
παρόλο που είχε το χρώμα του ουρανού
και έγινε ένα μαζί του...
Στο γλυκοχάραμα όμως
το μπλε άρχισε να ροδίζει
και σαν πρόβαλε η αυγή
διέκρινα το χρυσαφένιο νεύμα
της Ανατολής
που καλούσε την ψυχή
να γυρίσει στης φυλακής την ΑΓΑΠΗ,
αλλά δεν τόλμησα να πλησιάσω,
τρόμαξα από τη δύναμή της,
θαμπώθηκα από τη λάμψη της,
ντράπηκα για την ανημποριά μου
και έκλεισα τα μάτια...
Με κλειστά τα μάτια
βλέπω τον κόσμο όπως θέλω εγώ !
Αυτό είναι πάντα το καταφύγιό μου
στις δύσκολες ώρες.......
Τώρα όμως φεύγω
και πάω για ύπνο
Καλό συναπάντημα το πρωί
στο ίδιο σημείο, όπως χθες,
όπως πάντα
στην αρχή της καινούργιας μέρας,
την ΑΝΑΤΟΛΗ...
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008
Το δάκρυ της Μαρίας
Αυτό το δάκρυ, ήταν δάκρυ λύτρωσης για τη Μαρία, αλλά και ελπίδας για όλες τις Μαρίες του κόσμου.
Θεέ μου
κάνε επιτέλους να ριζώσει το δίκιο
για πάντα στη γη, και
να λουλουδιάσει η φύση
από ανθρωπιά.
Κάνε Θεέ μου
για πάντα να στερέψουν
του πόνου τα ποτάμια.
Θεέ μου
κάνε υποφερτές τις δυσκολίες μας
τις αναποδιές της ζωής μας
και τ΄αναστενάγματα χαμόγελα.
Κάνε Θεέ μου
τόπο να πιάσουν οι ευχές
των μανάδων όλων
και των παιδιών τα όνειρα
να πραγματωθούν όλα.
Θεέ μου
κάνε τα δάκρυά μας
βροχόνερα χαράς
και τη δυστυχία του κόσμου
φωτεινό δοξάρι
ελπίδας και παρηγοριάς.
Κάνε Θεέ μου
η Αλήθεια σου ν΄αγκαλιάσει
το σύμπαν όλο
και το Φως Σου τις καρδιές μας
να λαμπυρίσει.
Θεέ μου
κάνε και πάλι Ζωή
τη ζωή μας
και μας τους ανθρώπους
πλάσματα δικά Σου.
Για τη Μαρία
στα 24 της χρόνια διαγνώστηκε ιδιοπαθή καμπτοκορμία, και μετά από πέντε χρόνια κατάφερε μετά από επέμβαση (ηλεκτρονική βηματοδότηση εγκεφάλου) να επανέλθει.
Είπε η ίδια «Θυμάμαι ότι έπεφτε το σώμα μου και δεν μπορούσα να το κρατήσω όρθιο. Δεν με στήριζε η μέση μου και τα πόδια μου πήγαιναν όπως ήθελαν, δηλαδή δεν τα καθόριζα εγώ, αποφάσιζαν μόνα τους».
όταν πάτησε και πάλι στα πόδια της και περπάτησε δάκρυσε .....